Eerste week in Nepal

Dag 1 + 2

Ja ja de reis is dan echt begonnen! Eigenlijk zijn we nog niet eens zo lang weg, maar door het tijdsverschil lijkt het alsof we al twee hele dagen weg zijn en morgen aan onze derde dag beginnen. Laat ik even beginnen bij het begin. Al weken ben ik bezig met voorbereiden en inpakken. Je vergist je echt in de tijd en geld dat je daar moet instoppen. Natuurlijk is het voor ons beide de eerste keer en dus moesten we echt alles nieuw kopen. Gelukkig hebben we ook lieve vrienden, familie en collega’s die ons goed hebben verwend met allerlei spullen.

1 Maart was het dan eindelijk zover. Hier hadden we al zo lang naar toegeleefd! Het afscheid viel me alleen echt super zwaar. In de trein op weg naar Schiphol kwamen de zenuwen pas goed naar voren en kneep ik Robins hand zowat fijn voor mijn gevoel. M’n ouders en oma stonden ons al op te wachten. Nadat iedereen die er kon zijn, er ook echt was hebben we nog even een mega groepsfoto gemaakt. Echt leuk dat er zoveel mensen ons uit kwamen zwaaien! Maarja, dat maakte het afscheid natuurlijk des te meer emo. Iedereen nog even een dikke vette knuffel gegeven en gaan met die banaan!

De reis naar Delhi verliep soepeltjes en de tijd vloog (letterlijk) voorbij. De overstap was een heel ander verhaal. Ons werd verteld door het personeel van KLM dat we onze bagage zelf moesten halen en weer moesten droppen in India. Wij de bordjes volgen, maar werden de toegang geweigerd. Wij weer terug, maar dat mocht ook weer niet via de weg die we gekomen waren. Afijn het was dus echt een doolhof daar, maar uiteindelijk werd er gezegd dat we een half uur op een bepaalde plek moesten wachten. Dat werden er natuurlijk een paar uur. We zagen mensen komen en gaan, maar wij bleven daar maar zitten. We werden wel wat ongerust en kregen een paar keer valse hoop, maar uiteindelijk werden we dan toch naar de balie geroepen. Fjoe! De winkelhal was toch een stuk aangenamer met live muziek en veel eet en drinktentjes, dan de hal met keiharde stoeltjes waar we daarvoor uren hadden moeten doorbrengen. Ik ben ondertussen toch nog een paar keer inslaap gevallen op Thirs d’r schouder en in het vliegtuig, maar dat lag toch niet echt comfortabel (no fense Thirs). We hadden AirPort pick-up service geregeld en dat was echt heerlijk. We hoefden alleen maar een mannetje met een bordje met mijn naam erop te vinden et voilà! Binnen no time zaten we in de taxi. Jeetje wat een rit was dat zeg! Ik dacht dat ik wel wat gewend was van Thailand, maar dit was toch heel anders! Ze rijden hier dan links, maar hebben een totale lak aan alle verkeersregels. Ons hartje sloeg dus af en toe best wel sneller dan normaal. Ook een verschil met Bangkok zijn de wegen. Hier was het echt een grote modderpoel.. We werden niet echt warm verwelkomt door het Nepalese weer. Eerst hebben we nog even een powernap gedaan en daarna de backpackerstreet van Kathmandu ontdekt genaamd Thamel. Je hebt daar echt alles: van tentjes met honderden boeddha’s tot de meest luxe outdoor winkels. Ook hebben ze veel leuke restaurantjes in de lucht haha! Het is daar wel oppassen voor de elektriciteitsdraden en kabels, want de vonken vliegen je om de oren. Wel heel bijzonder om zoveel rooftopbars en restaurants bij elkaar te zien! Wonder boven wonder hebben we niet heel lang moeten zoeken naar de goede weg terug naar ons hostel, wat wij persoonlijk een hele overwinning vonden:).

Dag 3

We begonnen de dag redelijk laat, omdat we toch nog wat slaap in moesten halen. We gingen even naar boven naar de rooftopterras en je hebt daar echt een super mooi uitzicht over de stad ennnn de zon scheen! Om kwart voor twaalf zaten we aan onze brunch. Ons uitstapje door de stad begon bij de ‘dream garden’. Dit is een soort aangelegd parkje met heel veel eekhoorns. Ze hebben ook standaard yoga matjes waar je lekker op kan liggen. Je waande je dan (afgezien van het lawaai van de stad) even in een rustig plekje, want jeetje, wat een mega chaos hier in Kathmandu. Heel bijzonder en weer heel anders dan dat ik heb gezien in Bangkok. We vervolgden onze weg en onze volgende stop was Durbar square. We bezochten daar ook een memorial museum van de oude koning van Nepal van wie ik nu alweer de naam ben vergeten. De teksten waren echt minimaal vertaald in het Engels en ons Nepalees woordenschat bestaan om precies te zijn, uit 2 woorden. Verder waren er heel veel mooie oude hindoeïstische tempels met ontzettend veel duiven. En ik maar denken dat het op de Dam erg was. Verder zag je er honden die voor pampus op de grond lagen.. ze leken wel verdoofd. Ook zag je kalfjes over straat banjeren. Oja Angela die zijn natuurlijk heilig hier in Nepal als ongeveer 80% van de bevolking hindoe is. We hebben besloten om morgen naar een ander hostel te gaan waar ze hopelijk iets dikkere matrassen hebben. Dat neem je in Nederland toch wel voor lief.

Dag 4
Normaal beschrijf ik de dag natuurlijk als deze al voorbij is, maar nu begin ik even anders. Om 8 uur ’s ochtends werd ik namelijk gewekt door een heuse fanfare. Thirs had blijkbaar niks door, want zij had haar oordopjes in. Toen om 9 uur mijn wekkertje ging was ik dus al klaarwakker en 10 minuten later sprong ik op om ons ontbijt te regelen. ‘Room or rooftop?’
Luidde de vraag. Nou rooftop natuurlijk! Dus hier zit ik nu in m’n eentje te genieten van een broodje toast en muesli. Ik zal proberen te omschrijven waar ik nu ben en wat ik hoor, omdat hoe langer je hier bent, hoe meer en meer je waarneemt. De huisjes hier bestaan uit baksteen, beton en hout. Ze hebben allemaal verschillende kleuren groen, roze, oranje, blauw, roze, geel, grijs, bruin echt noem het maar op. Net als ikzelf, zie ik nog veel meer mensen die zich even hebben teruggetrokken uit de chaos van de stad. Een vader die zijn baby vasthoudt en de moeder die de was ophangt. Een oud opaatje die lekker In de zon zit te genieten, nog een familie die druk in gesprek is over? Verder valt het me op dat er op alle huizen watercontainers staan. Hier voor me zie ik er twee van 1000 liter. Die op ons hostel is nog weer veel groter. Sommige huizen hebben er twee, ander hebben hele stellages zodat er meer dan 10 van die containers op kunnen staan. Ook zie je overal zonnepanelen. Veel en veel meer als in Nederland. Dit is waarschijnlijk voor de stroomuitvallen die hier zeer regelmatig voorkomen.Verder zijn we omringt door immens hoge bergen die vervagen achter de wolken. Dit is tenslotte de Kathmandu Valley. Overal hoor je kraaien, hondengeblaf en toeters, vooral dat laatste is echt even wennen. Een toeter is al irritant, maar dit is een non stop concert van allerlei soorten toeters, tegelijk en achter elkaar aan. Ik denk echt dat de inwoners van Kathmandu dit niet eens meer horen. Gister viel het me op dat sommige het er ook gewoon om doen. Het is af en toe echt niet nodig om die claxon in te duwen alsof je leven ervan af hangt (soms ook weer wel hoor, daar niet van). Het oversteken is hier ook elke keer een beproeving. Ze hebben wel stoplichten hier en daar, maar die werken nooit. Onze tactiek is nu ook om achter een local aan te lopen en hopen dat hij of zij genoeg ervaring heeft met dit soort akelige noodzakelijkheden om je hier levend te kunnen verplaatsen.

Rond 12 uur gingen we naar ons nieuwe hostel waar we gister al een kijkje hadden genomen. Het zag er wat beter en gezelliger uit dus we besloten te verkassen. Het was maar liefst 1 minuut lopen, of eigenlijk nog niet eens haha! Ze hebben daar een heel leuk binnenplaatsje waar we wat thee hebben gedronken. Ja ja je leest het goed... Na 22 jaar heb ik voor het eerst in m’n leven een heel kopje thee gedronken. Ik vond het nou niet echt lekker, maar ik moest het toch van mezelf opdrinken. Onze dag vervolgde en we begonnen aan onze wandeling naar een van de bekendste tempels van Kathmandu: Swayambhunath. Ja inderdaad wat een naam, ik moest hem ook weer even opzoeken in m’n lonely planet. We moesten ook een paar keer de weg vragen en we waagden ons maar niet aan de uitspraak van deze tempel; we wezen hem maar gewoon aan op de kaart. Toen we de weg voor de zoveelste keer aan een jongen vroegen vertelde hij eerst waar we een taxi moesten krijgen. Nee.. We wilden lopen! ‘Maar dat is een uur lopen, dat is te ver voor jullie’. Jullie als in blanke toeristen dus. Nadat we hem overtuigd hadden dat we echt wilden gaan lopen legde hij de hele weg uit. Rechtdoor, over de brug, rechts, links, links, rechts... Wat? We waren het alweer kwijt dus we liepen maar gewoon tot de brug en vroegen het daar aan iemand anders. Ondertussen genoten we van de wat minder drukke kant van de stad en het echte leven van Kathmandu. We wisten dat het een klim zou worden maar pfoeeee, ik kon wel merken dat ik geen conditie meer heb. Dat zal nog wat worden op een trekking! Je zag de tempel bovenaan de berg, maar daarvoor moest je wel ongeveer 20 verdiepingen omhoog lopen langs straatverkopers, bedelaars en honderden aapjes! Het wordt ook wel ‘the monkey temple’ genoemd en na 1 trede wist je al waarom. Echt heel erg leuk om die aapjes en baby aapjes te zien slingeren en springen. De tempel zelf was de klim zeker waard. Het was een combi van boeddhisme en hindoeïsme. We vroegen twee chinezen om een foto van ons te maken en dat deden ze. Daarna ging het andersom en wilde een van de twee ook met ons op de foto. Oja even vergeten dat chinezen dat erg leuk vinden. Op een gegeven moment zaten Thirs en ik ook rustig op een bankje te genieten van het uitzicht en kwamen een paar mannen (uit India?) op ons af en vroegen of ze een foto met ons mochten nemen. Dat mocht wel van ons, maar vervolgens kwamen ze dus allemaal apart een foto met ons nemen. Ik denk dat we dat een stuk of 7 keer hadden gedaan voordat we er genoeg van kregen. Een paar keer was wel grappig maar dit was belachelijk, dus vluchtten we weg. We waren best wel kapot dus hebben we op de terugweg toch maar een taxi terug genomen naar ons nieuwe hostel. Morgen Holi festival!!

Dag 5
Holi Moli, wat een dag! Om 10 uur stapte ik uit bed terwijl Thirs nog lekker lag te slapen. Iemand van het hostel begroette me al met ‘Happy Holi!’en ik zag al andere reizigers met hun eens zo witte t shirts vol geklakt met alle kleuren van de regenboog. Nou dat beloofde nog wat voor straks! Ik ging daarna in m’n eentje de straat op, want Thirs moest nog wakker worden. Wat een ervaring zeg! Het is een beetje te vergelijken met Songkran in Thailand (Thais nieuw jaar), maar dan gooien ze ook nog is met kleurpoeder. Ik had expres een wit shirt aangetrokken en was dan ook als vrouw een mega doelwit. Sommige Nepalezen smeren de verf heel zachtjes en netjes op je voorhoofd en wangen. Andere geven je iets wat te vergelijken valt met een klap op je gezicht en lichamelijke betasting. Het verschilde dus heel erg langs welke groep je liep. Als je een groep van minstens 15 jongens op je af zag lopen moest je oppassen en ben ik ook een paar keer weggevlucht. Er waren ook hele lieve kleine kindjes die hun handen omhoog staken en wachtten tot je bukte. Op een gegeven moment had ik even een adempauze nodig en kwam ik weer terug in het hostel om te kijken hoever Thirs was. Nadat we uiteindelijk een uur hadden gewacht op een egg sandwich kon Thirsa ook zien hoe het er daarbuiten aan toe ging! Nu liepen we een stukje verder en nou we werden echt bekogeld met kleur en emmers water die zowel vanaf de straten als de daken op ons werden gegooid. We zagen ook een soort van street party waarbij er dus alleen maar jongens uit hun dak gingen en dansten en meezongen op de muziek. Thirs werd ook nog een keer echt aangevallen waarbij ze een wondje op haar neus opliep. Laat ik nou net op dat moment de camera hebben draaien. Toen we onze weg terug vervolgden, maakten we nog even een kort praatje met een local. Hij vertelde ons dat de verf heel leuk is, maar dat sommige soorten verf ook voor huidinfecties kunnen zorgen, als je het langer dan 3 uur op je huid hebt. Shiiiiiit, ik had het er al veel langer dan 3 uur opzitten en heb dan ook nog een gevoelige huid. En ja hoor, toen ik had gedoucht kreeg ik een rare uitslag op m’n hand. Gelukkig was dat ook het enige. In de middag hebben we gechilled in het hostel en in de avond gingen we naar een de Bothnath Stupa. In de lonely planet hadden we gelezen dat bij volle maan er duizenden lichtjes te zien zouden zijn. Nou dat moesten we maar even gaan bekijken! Het was er echt prachtig. Deze Stupa was een enorm rond en wit gevaarte. Je moet er met de wijzers van de klok mee, omheen lopen. Heel machtig om zelf tussen de honderden mensen te lopen in dezelfde richting. Ook was het zeker waard om even aan de kant te zitten en iedereen te bestuderen. Je zag monniken, kinderen, gelovigen, toeristen, pelgrims allemaal meewandelen in de stoet. Er waren ook mensen die er een hele ceremonie van maakte; een combi van lopen, kruipen en bidden was het zo ongeveer. We aten in een lokaal tentje en hebben ons rot gelachen om de reizigers die achter ons zaten. Een Engelse dame was helemaal verontwaardigd dat haar gerecht toch nog steeds ‘very spicy’ was, ondanks haar verzoek om het niet al te pittig te maken. Ze maakte er een hele scène van en vroeg om kokend water. Vervolgens goot ze dat water in haar bord met eten. Even later zei ze tegen de ober dat het gerecht ‘very tasteful’ was. TjA.. Lekker soppig denk ik. Nou we hebben haar helemaal belachelijk gemaakt en uitgelachen over haar onbeschofte manier van doen... Bleek haar reisgezelschap te bestaan uit een paar Vlaamse Belgen. OEPS! Nog meer gelachen en toen maar snel betaald.

Later nog even in een bar wat gedronken waar ze life muziek hadden. Ongeveer de helft van de bezoekers waren Chinezen en een meisje had de moed om even voor lead zangeres te spelen. Mijn god wat was dat een vals hanengekraai zeg. Haar vrienden gingen helemaal los en schreeuwden.. nee het was eerder... krijsten de hele boel bij elkaar. Wij deden ondertussen verwoede pogingen om onze Tibetaanse buren te verstaan, wat al niet zo makkelijk ging vanwege de taal barrière. Ze nodigden ons uit om mee te gaan naar een club, maar deze club was alles behalve sfeervol, dus zijn we maar weer naar huis gegaan.

Dag 6
Vandaag stond het stadje Patan op het programma. Dit is een stadje in de Kathmandu Valley die eigenlijk alleen van Kathmandu wordt gescheiden door de Bagmati rivier. Eenmaal aangekomen liepen we maar wat rond op de goede gok. De winkels die je zag stonden vol met handgemaakte prachtige hindoe en buddha beelden. Je keek toen al je ogen uit. Later stuitten we per toeval op een van de bekendste en mooiste tempels van Patan: The Golden Temple. Een van de mooiste tempels die ik ooit in mijn leven heb gezien. Later liepen we weer wat rond en heb ik het pittigste zakje chips ooit gegeten. Jaja wat een goede dag vandaag! Thirs nam natuurlijk heel gezond wat tomaatjes haha. We kwamen terecht op de Durbar square van Patan, waar echt een paar hele mooie tempels bij elkaar staan. Op het plein stond ook een grote groep monniken die overal ter wereld vandaan kwamen. Eentje uit Ierland vertelde dat ze nu alleen op deze planeet rondreizen, omdat hij nog niet een andere gedaante heeft aangenomen. Juist ja, hier ben ik dus echt te nuchter voor. Laat mij maar lekker genieten van de drie kinderen die op ons afkwamen. Twee meisjes en een jongetje; twee zusjes en hun broertje. We hebben erg lang genoten om naar deze drie onbezorgde en spelende kinderen te kijken. Het oudste meisje noemde haar broertje monkey (wat ook klopte, want ondanks dat hij pas 5 was en niet hoger kwam dan ons bovenbeen, klom hij echt overal op). Haar zusje noemde ze donkey (tja, zusjes hea)

We zochten daar een restaurantje op en na een hoop trappen en gebuk kwamen we op een rooftop restaurant met een ongelofelijk mooi uitzicht over de stad, haar tempels en de ondergaande zon achter de Himalaya als achtergrond. Met een pizza Margaretha als maaltijd muaha.

Dag 7

Rustdag bij het hostel