vanallesennogwat!

Halloootjes!
En hoe gaat het in het koude kikkerlandje? Hier is het echt niet normaal heet. Tja, het is nooit goed toch? Volgens mij staan Nederlanders daarom bekend! Nou ik zal maar eens beginnen te vertellen met mijn bezigheden hier, want tot mijn schrik heb ik al bijna een maand niks meer van me laten horen! (Gaat de tijd echt zo snel? Slik..) Dus houd je vast, dit wordt een heel lang verslag!
In de derde week was Sophie jarig en dat moest natuurlijk wel gevierd worden! We hadden een geïmproviseerde taart in elkaar geflanst bestaande uit: chips, drop, bananencakejes en 20 kaarsjes. Tegen de tijd dat we 1 trap naar beneden waren gedaald was het al niet meer te eten want het kaarsvet zat echt overal.. achja het gaat om het idee! De volgende dag namen we haar als verassing mee naar een fancy FRANS restaurantje (dachten we). Mooi jurkje..check! Make-up..check! Geld.. check (eehm of toch niet helemaal) ! Met z’n vijven zaten we in een taxi gepropt op weg naar een sjeik restaurantje. Nou we kwamen daar aan en echt.. wooooooow. Het was dus in een hotel waar ze ongeveer zeven restaurants hadden. De onze zat op de 22e verdieping. Eenmaal boven aangekomen werden we verwelkomt door de gastvrouw die een heel mooi beige jurk droeg tot aan de grond. Ik zie mezelf ook al in gala jurk werken in ons restaurant haha! En wauw wat een uitzicht! Onze stoelen werden aangeschoven en we kregen daarna een servet over onze schoot gelegd. Daar begon het al, maar dat was nog niks! Later kregen we ieder nog een bijzettafeltje om onze tas op te kunnen leggen. Je kon een 7 gangen menu voor 3100 Baht bestellen, maar we hielden het dus bij een hoofdgerecht. Wat waren wij blij aan het einde dat we dat hadden gedaan! Eerst kregen we dus een broodje.. en nog een.. en nog een.. toen een aperitief. We hadden allemaal hetzelfde gerecht besteld.. baby chicken en aah wat was dat lekker! Heerlijk sappig met een zout korstje eromheen, een beetje groente en daarbij ook nog een side dish van een soort draadjesvlees, maar wat het helemaal bijzonder maakte: GEEN RIJST…YES!! Al begin ik er wel al een beetje aan te wennen, maar dit was echt een traktatie natuurlijk! Vervolgens kregen we cranberry ijs van de chef (ook weer zo lekker!) Ondertussen, moest ik wel even naar het toilet en ook dat was WAUW. Ik stond op en werd gelijk begeleid door een ober. Het leek wel een mini-lobby! Heel bijzonder. Van plafond tot de grond ..alles was van glas. Ik bleef maar even wat langer plakken om even van het prachtige uitzicht te genieten! Natuurlijk werd nadat ik terugkwam weer netjes mijn stoel aangeschoven, want dat hoorde erbij! Wijn en water werd ook altijd bijgeschonken, een suikerklontje wordt in je thee voor je gedaan. Ze snijden daar dus nog net niet je vlees. Daarna kregen we ook nog de dessert-kaart aangereikt. Was niet van plan om nog wat te nemen, maar tegen zoiets kon ik geen nee zeggen! Tegen de tijd dat wij ons dessert hadden kwam er nog een extra gebakje voor de jarige job. Heel schattig gedaan! Dáárna kregen we nog een paar snoepjes, dus nu weten jullie waarom we zo blij waren dat we niet het zeven gangen menu hadden genomen. We ploften allemaal zowat uit elkaar! Natuurlijk kwam toen het leukste van de avond: de rekening. In totaal moesten we ongeveer 12.000 Baht door vieren delen. Als je op straat gaat eten kost je dat zo ongeveer 40 Baht. Achjah..voor één keertje mag dat wel is! Het was natuurlijk wel een hele ervaring die ik zeker niet had willen missen!

En dan zal ik jullie nu eens vertellen over onze fotoshoot op school! De dag ervoor waren wij als klas gevraagd om mee te doen aan een fotoshoot. Het doel was het promoten van Rangsit University en daarvoor hadden ze een paar westerse mensen nodig. Dus op onze vrije dag zat onze hele ochtend en een deel van de middag volgepropt met vooral: wachten. Welcome to Thailand. Het eerste shot werd gemaakt in een ruimte met zo’n 100 Apple computers.. Okee dat was een verassing! Misschien iets voor Stenden in Leeuwarden? We werden na de shoot weer naar een kamer gebracht(godzijdank met airco). Drie van ons werden uitgepikt om nog wat te doen, waaronder ik dus. We werden meegenomen naar een ruimte waar we onze schoenen moesten uitdoen. We werden gewoon naar een super moderne montage studio gebracht. Eerst moesten we met z’n drieën gaan zitten, maar tien seconden later werd ik alweer vervangen door een Thaise student. Ze hadden mij voor wat anders nodig ..nou dat beloofde wat... Dus na een paar minuten was het mijn beurt. Nu werden we naar een opnamestudio meegenomen. Ik moest daar in een kamertje gaan zitten met een koptelefoon op. Ondertussen kwam er een Thaise student naast me zitten. Er werd ons opgedragen om te doen alsof we wat voorlazen van een script dat niet bestond. We moesten dus wel praten, maar later zou dat niet te merken zijn in het filmpje. Naja, ik dus me best doen om een gesprek aan te gaan met die Thaise jongen maar hij begreep er werkelijk TOTAAL NIETS van. Best apart hoor als jij vol enthousiasme over je komende vakantie gaat vertellen en je weet dat niemand er iets van verstaat.. met 4 mensen die naar je zitten te staren en met ook nog is een camera pal op je hoofd gericht!
Nou dit is volgens mij een perfect bruggetje om naar de vakantie over te gaan! Met z’n vijven (drie meiden en twee jongens) hadden we de trip gepland van Bangkok naar Koh Samui, Koh Pha-ngan en Koh Tao. Allereerst stond de nachttrein op het programma. Dat op zichzelf was al een hele belevenis. De eerste paar uur is het een ‘normale’ trein, maar op een gegeven moment komt er een mannetje en tovert in een mum van tijd allemaal bedden tevoorschijn. Dat gaat echt zo snel! Natuurlijk zoals het in Thailand gaat hadden we wel enorme vertraging, maar goed de reis was mooi! Eindelijk lieten we de drukte van de stad achter ons en kwamen we terecht in de echte Thaise schone natuur. De verschillende landschappen vlogen voorbij! Palmbomen, houten hutjes, weilanden.. nou alles wat je maar op tv en in boeken ziet zag je daar dus voor twee seconden lang. Toen we aankwamen sprongen we gelijk in een bus die ons naar de haven bracht waar onze boot zou vertrekken. Ik had dus speciaal voor deze vakantie een nieuw koffertje gekocht. Ik sleepte dat ding even voor vijf minuten over de grond om naar de wc te gaan en krak. Wieltje eraf.. nee hea heb ik weer. Maar goed, nadat we waren gekookt op de verzamelplaats mochten we dus de boot op.. yesss nu was het bijna zover! Die zee zag er echt supermooi uit en over een uurtje of drie zouden we daarin liggen! Not.. de bootreis was mooi, de tuktuk reis viel ook wel mee, maar de zoektocht naar een hotel was killing! De een na de ander zat vol, maar gelukkig vonden we er eentje die appartementen aanbood. Halleluja wat een geluk! En moooooi. Alles erop en eraan. Een hele stereo installatie met mega tv en een keuken (voor de show natuurlijk want koken, daar doen we hier niet aan!). Een paar heerlijke dagen gehad! Het eiland kunnen zien en van de zon kunnen genieten met een cocktailtje erbij! Één avond toen we met z’n alle wat gingen eten op het strand, kwamen er vier mensen naast ons aan een tafel zitten waarvan een vrouw wel heeel veel op m’n moeders ex-collega leek! Hele avond zitten twijfelen en toen we weg gingen heb ik het toch maar gevraagd: ‘Bent u niet toevallig…?’ en jawel hoor! Even een foto als bewijs en we konden weer gaan. Het is misschien wat cliché wat ik nu ga zeggen maar: wat is die wereld klein!

Na drie nachten vertrokken we naar het volgende eiland. We reden met een tuktuk naar een resort waar een vriend van iemand van ons al zijn pasjes was vergeten. Die zouden wij wel even ophalen en ach..waarom niet gelijk vragen of ze niet nog toevallig twee hutjes over hadden. En ja hoor! Er waren die dag twee afzeggingen. Wij dachten eerst, ja hoor.. zal wel weer zo’n mooi praatje zijn, maar later bleek dus echt dat ze een heel geliefd resort zijn en voor twee maanden lang helemaal volgeboekt zitten! Het was ook echt een supermooi resort. Echt eentje zo uit de reisgids geplukt! Een liefelijk, simpel maar schoon hutje met airconditioning en met 10 stappen lag je op het strand met een prachtig uitzicht over de blauwe zee met in de verte de andere eilanden. Vooral ’s avonds bij zonsondergang was het echt adembenemend! De mensen daar waren ook allemaal heel aardig en gezellig. De eigenaren zijn een Engels paar die hier jaren geleden naartoe verhuisd zijn. Ondertussen zijn er allemaal familieleden die komen overwinteren of gewoon voorgoed daar blijven werken. Een echt familiebedrijf! Hun kindje Bradley is vijf jaar, kan perfect Engels én Thais en had tot een paar weken geleden nog nooit een lift gezien. Met een neef die iedere dag achter de bar staat is het plaatje compleet!

De eerste avond waren we van plan om het lekker rustig aan te doen, maar aangezien het heel gezellig was op de zitzakken in het zand met een paar cocktails op, besloten we toch maar om mee te gaan met de groep Engelsen uit India die hun bachelor party daar vierden. Na een rit met de tuktuk die meer op een achtbaan leek met al die hoge bergen en scherpe bochten, kwamen we aan op het strand. Toen we links keken zagen we niet zoveel, maar rechts.. daar was het feest! Veel leuke mensen ontmoet en lekker gedanst op het strand. De volgende dag was het brak-dag en hebben we de hele dag aan het strand gelegen. Pfoee zwaar hoor dat studenten leventje! De volgende dag wilden we de verjaardag van Eef vieren. Ze wist wel dat we iets gingen doen, maar niet precies wat.. dus het was een leuke verassing toen we in de ochtend pas vertelden wat we zouden doen: een trip met de auto naar de watervallen (met een helse klim op de voet naar boven ..en ook weer naar beneden), een Chinese tempel, een trip met de boot naar het mooiste strand, weer terug, naar een ander strand en daar ‘gesnorkeld’. Helaas was onze equipment niet zo geweldig en daar beneden niet zo mooi, dus dat hielden we al snel weer voor gezien. Desondanks een heerlijke dag gehad! Heel veel tijd om te rusten hadden we niet, want die avond stond de al zo bekende full-moon party op het programma! Het personeel organiseerde een barbecue en ook nog vervoer heen en terug, dus dat was top geregeld. Die barbecue was echt geweldig, wat deels te maken heeft gehad met de vernedering van de aanstaande bruidegom. Ons was ingefluisterd dat ze een lady-boy hadden ingehuurd die wel even een dansje op zou voeren. Nou dat heeft ie geweten! Die arme man werd gedwongen om zich in een knalgroene en maar weinig verhullende mankini te persen. De helemaal opgedofte lady-boy greep haar kans en gooide al haar charmes in de strijd. Met een lapdance, waarbij de mankini man bijna moest kokhalzen, stal ze de show. Na de barbecue en nog een paar cocktails persten we ons met veel te veel mensen in een tuktuk. Eef en ik hadden de pech om als laatste erin te gaan zitten. Wat betekende dat we bij iemand op schoot moesten zitten en aangezien de rit heel erg hobbelig was en we die arme meiden niet wilde pletten met ons gewicht hebben we met kiezen op elkaar al het gewicht opgevangen met onze benen. Wat een helse rit zeg! We stonden ongeveer nog een half uur na de rit te trillen op ons benen, want probeer dat maar eens na! Het was een gezellige avond, maar helaas was het een van de weinige nachten waarop het begon te regenen. Nog voordat we goed konden feesten was al onze verf al van onze lijven afgespoeld, desondanks was het een geslaagd feestje.

Volgende dag was weer een brak-dag en hebben we nog voor de een na laatste keer kunnen genieten van de zon. Een na laatste, omdat we de volgende dag naar Koh Tao zijn gereisd en daar gedwongen waren om nog vier uur lang op het strand te moeten doorbrengen (heel vervelend). De hele lange terugreis naar huis weer gemaakt bestaande uit de: taxi, boot, boot, busje, trein, taxi. Om kwart voor acht zaterdagmorgen vertrokken we en om zeven uur zondagochtend kwamen we weer aan. Helemaal kapot natuurlijk van een superleuke vakantie!